Informacja prawykonaniu
Prawykonanie utworu miało miejsce 1 czerwca 2002 r. w Kościele św. Barbary (Warszawa)
Wykonawcy: Chór Żeński Wydziału Edukacji Muzycznej AMFC, Karolina Kycia (dyrygent).
Informacja o pierwszym nagraniu
Pierwsze nagranie pochodzi z 2013 r.: MSE 043 | DUX 0779.
Wykonawcy: Chór Katedry Warszawsko-Praskiej "Musica Sacra", Paweł Łukaszewski (dyrygent).
Nota biograficzna Stanisława Moryty
Wybitny współczesny kompozytor, organista i pedagog. Urodził się 8 maja 1947 roku w Łącku k. Nowego Sącza. Ukończył studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie; organy (1971) pod kierunkiem Feliksa Rączkowskiego oraz kompozycję (1974) u Tadeusza Paciorkiewicza. Był przewodniczącym Stowarzyszenia Polskiej Młodzieży Muzycznej „Jeunesses Musicales de Pologne” (1973-1981), prezesem Ludowego Instytutu Muzycznego (1981-1997 – od 1992 Polski Instytut Muzyczny), członkiem Narodowej Rady Kultury (1984-1990) i Rady Programowej Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina (2007-2010). Inicjator i dyrektor artystyczny legnickiego festiwalu „Conversatorium Muzyki Organowej” (1986-2011). Był prorektorem (1996-2002), a następnie dziekanem (2002-2005) Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina. W latach 2005-2012 pełnił funkcję rektora Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Profesor zwyczajny tej uczelni. Doktor honoris causa Keimyung University w Daegu (Korea Południowa).
Działalność koncertową rozpoczął jeszcze w czasie studiów. Występował wielokrotnie jako solista i kameralista w Polsce a także w Austrii, Belgii, Bułgarii, Czechach, Danii, Finlandii, Hiszpanii, Niemczech, Węgrzech i we Włoszech. Nagrywał dla rozgłośni radiowych i wytwórni fonograficznych (m.in.: Polskie Nagrania, Sonoton Pro Viva, Acte Préable, BeArTon).
Zainicjował serie wydawnictw dawnej i współczesnej muzyki polskiej, przeznaczonej na organy i obejmującej m.in. Krakowską Tabulaturę Organową, Gdańską Tabulaturę Organową, Warszawską Tabulaturę Organową (XVII w.), Kolekcję Conversatorium oraz serię Pierwodruki Muzyczne Kompozytorów Polskich.
Jego kompozycje zostały zarejestrowane na kilkudziesięciu płytach (8 – to płyty autorskie) i były wykonywane na koncertach i festiwalach muzycznych w kraju i za granicą (Austria, Belgia, Białoruś, Bułgaria, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Japonia, Kanada, Kazachstan, Korea Południowa, Kuba. Liban, Litwa, Łotwa, Mołdawia, Niemcy, Norwegia, Rosja, Słowacja, Szwajcaria, Szwecja, Turcja, USA, Watykan, Węgry, Wielka Brytania, Włochy). Za swoją twórczość otrzymał szereg nagród na konkursach kompozytorskich i innych wyróżnień, m.in.: Nagroda Miasta Legnicy (2000), Nagroda Brata Alberta (2008), Nagroda im. Włodzimierza Pietrzaka (2009), Nagroda „Fryderyk” Akademii Fonograficznej w kategorii Kompozytor Roku (2010), Nagroda Ministra Kultury (1995, 2011). W 2007 roku Wielki Mistrz Zakonu Maltańskiego odznaczył kompozytora Crucem Magni Officialis, a w 2012 Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej – Krzyżem Oficerskim Orderu „Polonia Restituta”.
Ważniejsze kompozycje: Nokturn na baryton i orkiestrę kameralną (1975), Verset na organy (1979), Rapsod na głos żeński i orkiestrę smyczkową (1979), Das Echo fernster Glückserinnerung na baryton i zespół kameralny (1981), Aria i chorał na skrzypce solo (1982), A tre na dwa akordeony i perkusję (1984), Cantio Polonica na organy (1985), Vers libre na perkusję solo (1985), Conducts na dwa akordeony i organy (1987), Per uno solo na perkusję (1988), E-la na akordeon solo (1989), Bez tytułu na klarnet basowy i marimbafon (1991), Koncert na wiolonczelę i orkiestrę smyczkową (1992), Antyfony na sopran (mezzosopran) i organy (1992), Trzy psalmy na chór mieszany a cappella (1994), Te Deum na sopran, chór mieszany i orkiestrę dętą (1995), Święty Boże na sopran, tenor i chór mieszany a cappella (1996), Pięć pieśni kurpiowskich na chór żeński a cappella (1997), Veni Creator na organy (1998), Stabat Mater na sopran, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (1999), Preces pro Polonia na 8-głosowy chór mieszany a cappellla (1999), Madrygały na chór mieszany a cappella (1999), Carmina Crucis na recytatora i perkusję (2000), Gorzkie żale na sopran (lub chór mieszany) recytatora, kwintet dęty, perkusję i organy (2001), Ave Maria na 5-głosowy chór żeński (lub dziecięcy) (2001), Pięć pieśni do słów Eliasza Rajzmana na głos żeński i fortepian (2002), Cztery pieśni na sopran i fortepian (2004), Missa solemnis. Hommage à Josquin Desprez na sopran, 3-głosowy chór mieszany i 6 instrumentów dętych blaszanych (2004), Koncert na perkusję, harfę i orkiestrę smyczkową (2004), Missa brevis pro Defunctis na chór mieszany a cappella (2005), Siedem pieśni kurpiowskich na mezzosopran i fortepian (2006), Muzyka koncertująca na kwartet smyczkowy i orkiestrę symfoniczną (2007), Pięć pieśni kurpiowskich na chór mieszany a cappella (2008), Litania na mezzosopran, alt i organy (2008). Offertoria na chór a cappella (2009). Uwertura na orkiestrę „Rok 1410” (2010). Cztery utwory w polskim stylu na orkiestrę smyczkową (2011).
