Nota biograficzna 

Karol Lipiński

Karol Lipiński to zapomniany geniusz skrzypiec. Najwybitniejszy kompozytor polski przed Fryderykiem Chopinem. Należy do grona wybitnych kompozytorów europejskich. O jego grze i kompozycjach z zachwytem wypowiadali się czołowi kompozytorzy ówczesnej Europy: Robert Schumann, Hector Berlioz, Giacomo Meyerbeer, Ferenc Liszt, Louis Spohr i wielu innych. Z niezrozumiałych powodów zapomniano o jego twórczości, a do historii przeszedł tylko jako konkurent Niccoló Paganiniego. Według wielu współczesnych Lipiński swą grą przewyższał grę Paganiniego.

Dzisiaj nie możemy porównać wirtuozerii obu artystów, możemy natomiast ocenić to, co po nich zostało — kompozycje. Tu przewaga Lipińskiego jest tak wielka, że większości kompozycji Paganiniego nawet nie wypada porównywać z kompozycjami Lipińskiego. Nawet utwory wirtuozowsko-salonowe Lipińskiego posiadają dużo więcej inwencji, poczucia harmonii i formy niż podobne z założenia kompozycje włoskiego skrzypka.

Przez dwa wieki nazywano Lipińskiego „polskim Paganinim". Nadszedł czas, aby to twierdzenie sprostować i powiedzieć, że Paganini to włoski Lipiński.

Aby wspomniane wyżej stwierdzenie sprostować, należy przede wszystkim umożliwić poznanie dzieł Lipińskiego przez dostarczenie nut potencjalnym wykonawcom. Ostatnie wydania większości utworów polskiego kompozytora miały miejsce za jego życia, w latach pięćdziesiątych XIX wieku. Ponad stu pięćdziesięcioletnia przerwa w kontaktach skrzypków z jego twórczością spowodowała zupełne zapomnienie o nim i jego twórczości. Na szczęście sytuacja zaczęła ulegać zmianie.

Wydanie, które Państwu prezentujemy jest wydaniem szczególnym — redaktorem partii skrzypiec jest profesor Konstanty Andrzej Kulka. Skrzypek, który wszystkie opracowane utwory osobiście grał i nagrał na płyty CD. Jedyny skrzypek od czasów Lipińskiego, który ma w swoim repertuarze prawie wszystkie dzieła polskiego wirtuoza. Oprócz tego jest Kulka po Janiewiczu, Lipińskim, Serwaczyńskim, Barcewiczu i Jarzębskim wybitnym przedstawicielem polskiej szkoły skrzypcowej — warto mu zaufać.