W 1968 roku solesmeński mnich benedyktyński dom Eugène Cardine, spadkobierca dom Mocquereau i kontynuator badań podjętych z inspiracji dom Guerangera, opublikował swoje wielkie dzieło Semiologia gregoriańska – w istocie był to zbiór notatek z wykładów w Papieskim Instytucie Muzyki Sakralnej w Rzymie zebranych przez jego uczniów: Godeharda Joppicha i Ruperta Fischera. Cardine od stycznia 1952 roku uczył w Rzymie, początkowo jako wykładowca paleografii muzycznej. Stworzył nową gałąź nauki, zajmującą się badaniem rytmicznych zapisów paleograficznych śpiewu gregoriańskiego, nadawaniem konkretnego znaczenia poszczególnym znakom neumatycznym w szerokim kontekście: semantycznym, modalnym i estetycznym. W 2018 roku obchodziliśmy dwie rocznice szczególnie ważne dla śpiewu liturgicznego: 50-lecie publikacji Semiologii gregoriańskiej i 30-lecie śmierci jej autora.

Niniejszy rocznik zatytułowany Dom Cardine in memoriam w całości poświęcony jest problematyce zachodniej monodii liturgicznej. Otwiera go tekst o. Jacques’a Guilmarda z Solesmes traktujący o dziele semiologicznym Cardine’a. Autor opisuje chronologię jego życia i odkrycia semiologiczne, przytacza wykaz najważniejszych wystąpień na kongresach, seminariach i kursach oraz podaje obszerną bibliografię podzieloną według następującego porządku: recenzje, artykuły i książki, wykaz prac magisterskich i doktorskich, których Cardine był promotorem w Papieskim Instytucie Muzyki Sakralnej w Rzymie. Kolejne teksty (w językach angielskim, francuskim, włoskim i polskim), to owoc badań czołowych gregorianistów o międzynarodowej renomie: Alberta Turco (em. prof. muzyki w Seminarium Diecezjalnym w Weronie oraz śpiewu gregoriańskiego w Papieskich Instytutach Muzyki Sakralnej w Mediolanie i w Rzymie), Nino Albarosy (ucznia i przyjaciela o. Cardine’a, doktora honoris causa rzymskiego Papieskiego Instytutu Muzyki Sakralnej), Franza Karla Praßla (prof. rzymskiego PIMS), Thomasa Foresta Kelly’ego (prof. Harvardu), Juana Carlosa Asensio Palaciosa (z Królewskiego Konserwatorium w Madrycie) oraz Jakuba Kubieńca (prof. UJ). Rocznik zamykają dwa sprawozdania: o. Jacues-Marii Guilmarda z II Spotkań Gregoriańskich „Semiologia gregoriańska dom Cardine’a 50 lat później” w Solesmes (10–12 IV 2018) oraz Jacquesa Zeggersa z 13. Międzynarodowego Festiwalu Śpiewu Gregoriańskiego w belgijskim Watou (4‒13 V 2018).

O serii

Thesaurus Musicae Sacrae to seria wydawnicza będąca pokłosiem międzynarodowych sympozjów naukowych oraz sympozjów na temat polskiej muzyki sakralnej organizowanych przez Wydział Muzyki Kościelnej Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina. Stanowi owoc współpracy wielu środowisk muzycznych skupionych wokół idei piękna muzyki sakralnej. Aspiruje do tego, by prezentowane w niej poglądy odzwierciedlały różnorodność spojrzeń na muzykę towarzyszącą obrzędom liturgicznym w kontekście jej historii, teraźniejszości i przyszłości, w odniesieniu do uświęconej tradycją praktyki wykonawczej. Zgodnie z naukowym profilem serii zamieszczane w niej artykuły poddawane są recenzji przez dwóch niezależnych recenzentów, specjalistów w danej dziedzinie. Artykuły publikowane są w języku polskim oraz w językach kongresowych. Każdy z tekstów opatrzony jest abstraktem, słowami kluczowymi oraz biogramem autora w języku polskim i angielskim. Radę naukową pisma tworzą uznani naukowcy reprezentujący prestiżowe polskie i zagraniczne ośrodki, w których prowadzone są badania nad muzyką sakralną.