Jeden z biografów Georges'a Bizeta napisał, że jego życie było takie jak jego Carmen: „Pierwszy akt to sam blask i sama radość; trudno natomiast o większe okrucieństwo niż to [widoczne] w ostatnim akcie. Inny biograf scharakteryzował życie kompozytora jako ciągłe czekanie na sukces, którego wszyscy się spodziewali, ale który nie nadchodził2. Za ten sukces uważana jest dziś jednogłośnie Carmen. Większość książek poświęconych Bizetowi zaczyna się w bardzo podobny sposób - od słów "gdyby nie Carmen". Gdyby nie Carmen, Bizet prawdopodobnie zostałby zupełnie zapomniany, tak jak wielu kompozytorów jego epoki i wszyst-kich innych epok'. Tymczasem okazał się autorem jednej z tych kompozycji, które od ponad wieku należą do stałego repertuaru teatrów operowych. Jednak premiera Carmen - tak jak wielu innych wielkich dzieł - nie została dobrze przyjęta. Bizetowi zarzu-cono niemoralność i brak talentu. Brak zrozumienia dla tej opery mógł przyczynić się nawet do przedwczesnej śmierci kompozytora w 1875 roku, trzy miesiące po jej premierze - miał wtedy zaledwie 36 lat. 

Małgorzata Sokołowicz