Suita na wiolonczelę i fortepian Aleksandra Kulikowskiego powstawała przez kilka lat. Jej ostateczna wersja była gotowa w 1967 roku, a po raz pierwszy zaprezentowali ją przed publicznością wiolonczelista Andrzej Wróbel i pianistka Barbara Halska.

Pierwotnie jednak – co wiemy ze spisu utworów dostarczonego przez kompozytora do Związku Kompozytorów Polskich – powstały tylko dwie części, a w zasadzie dwa odrębne utwory: Adagio i Allegro na wiolonczelę z fortepianem. Dopiero później Kulikowski stworzył Preludium i Scherzo oraz Intermezzo, którego temat był chyba szczególnie przezeń lubiany – słychać go bowiem w kilku innych dziełach kompozytora, między innymi w Suicie skrzypcowej.

Suita na wiolonczelę i fortepian Kulikowskiego jest arcydziełem polskiej muzyki kameralnej XX wieku. Jej wspaniałe, urzekające harmonie, które można odkrywać podczas niejednej próby, w połączeniu z pięknymi melodiami tworzą całość zadowalającą zarówno muzyków, jak i słuchaczy. Pełne zamyślenia Preludium, wirtuozowskie Scherzo, nieco arabskie Intermezzo, przepiękne Adagio, a całość zakończona jest niezwykle efektowym, wręcz fajerwerkowym Allegrem. Warto mieć ten utwór w swoim repertuarze.

Anna Wróbel

Nagranie:

https://www.youtube.com/watch?v=CF1Tpb0pyhY